Dubbelslag DSM Lopers

Wedstrijdkalenders geven soms problemen. In het weekend van 10 september stond zaterdags de KNVC Run in Amersfoort op het programma en zondags de Mergelland Marathon in Limburg. Beiden door DSM gesponsorde wedstrijden, waarin de DSM lopers natuurlijk wilden presteren. De KNVC Run van de Koninklijke Nederlandse Vereniging van Chemici ging namelijk om het Nederlands Kampioenschap op de halve marathon voor chemici en de Mergelland Marathon is de grote wedstrijd in de bakermat van DSM.

De strijd op twee fronten leverde schitterende resultaten op. Zaterdags werden Jos Brouwer (DSM Gist), Rob Brouwer (DSM Gist) en Heleen bij de Vaate (DHC) Nederlands Kampioen in hun klasse op de halve marathon. Op die afstand legde Irma van Gils (DHC) en Frans van der Zalm (DHC) nog beslag op een fraaie derde plaats. Bij dit alles werd Paul Diepen (DSM Research) nog tweede werd in de snelle 10 km wedstrijd.

Was het in Amersfoort onder een bedekte hemel vochtig warm onder een bedekte lucht, zondags was het zonnig en tropisch vochtigwarm in het heuvelland. De marathon werd daar voor vele een ware martelgang maar ook hier sloegen de DSM lopers hun slag. Leny Hochstenbach (DSM Elastomers Europe) en Jo Schoonbroodt (DHC) werden daar eerste in hun klasse.

Het DSM RunningTeam heeft na de vakanties de draad dus weer goed opgepakt. Op het programma van dit jaar staan, behalve nog regionale wedstrijden, nog Hasselt (DSM Genk), Monster (DSM Gist) en Gelsensenkirchen (DSM PO) op het programma. Belangstellenden kunnen per telefoon (046 4762923) of mail contact opnemen met de wedstrijdcoördinator Jo Schoonbroodt.

Coaching Stress
De Mergelland Marathon 2000 was niet het grootste probleem. Zon, 25° C en een hoge luchtvochtigheidsgraad zijn geen uitgangspunten voor een snelle loop en dat moet je dan ook niet willen. Sterker nog het was te voorzien dat het net zo'n helletocht zou worden als in 1999. Jo nam mijn raad aan om niet te forceren maar Leny was zo vreselijk gemotiveerd dat ik de hele weg als lopende remmer en reddende loper heb moeten optreden. Dat was pas echt een probleem.

"Niet duwen" (helling op), "niet versnellen" (doorlopend) en "loop maar door ik kom wel" (ironie) vormden het verbale remmende werk. Het reddende werk was van geheel andere aard. De motivatie van haar was zo groot dat zij het hete asfalt onderweg bijna uit het wegdek beet en een doorlopend gevechten wilde aangaan met racende auto-wandelaars, zwabberende fietsers, zwalkende voet-wandelaars, loslopende paarden en uitgebroken Schotse Hooglanders. Op een gegeven moment heb ik zelf wanhopig uitgeroepen dat ik stress kreeg van het coachen en dat die marathon lopen het minste probleem was.

Achteraf gezien liep het als een zonnetje. Rustig gestart en niet stuk lopen op de Biesenberg als eerste helling. Op de weg tussen Waterval en Genzon tekende het drama zich al af. In al mijn marathons (± 50) heb ik nog nooit zo vroeg zoveel deelnemers zien wandelen. Het werd voor ons tot op het einde een inhaalrace. Rustig tempo houdend pakte Leny de ene na de andere nog jongere dame en ik menig jonge heer (omgekeerd zou ook kunnen maar dat hebben we niet gedaan). De veel gehoorde wanhopige uitroep: "waarom wordt ik nou ingehaald door zo'n grijs stel" gaf ons veel moraal..

Inzinkingen hebben we niet gehad. Drinken, drinken en blijven drinken is de remedie bij zulk weer anders krijg je onherroepelijk kramp. Gelukkig reed Gène Janssen actief rond en stond tussen de drankposten in nog met water. Ongeveer 10 bekers per uur p.p. hebben we gehaald. Je wordt er wel wee van maar je blijft op de hoeven. Vanaf de Brakke Berg werden we spontaan begeleid door een jongen die het drukke verkeer voor ons wegfietste. Bart Scheffer was zijn naam en wie hem kent moet het zeggen want hij krijgt ook een medaille. Hij bracht de broodnodige rust op het laatste stuk waar je nog weinig kunt hebben. Verder zijn we ook begeleid door Mark en Janine, die precies aanvoelden waar een bemoedigend woordje en een slokje nodig was.

Dus niet de snelste marathon maar wel één waar we tevreden op terugkijken. Niet kapot, lekker gegeten, heerlijk dorstig en weinig naweeën. O.k, dus niet alles gegeven?!, ja wie weet, maar moet dat dan? Wij lopen namelijk voor ons plezier.

Simon Blok