Sportieve DSM’ers op vele fronten actief

Dat DSM, Unlimited is wisten we al, maar ook voor een aantal DSM'ers geldt dat er geen limieten zijn. Dat is het afgelopen weekend weer bewezen. Op vele fronten werd de naam van DSM uitgedragen.

Zo was er een delegatie in Frankrijk (Chamonix) vertegenwoordigd bij de Cross du Mont Blanc, waar naast de traditionele cross afstand (23 km), dit jaar ook gestart kon worden op de marathon variant (42 km).
In Stein stonden de triatleten aan de start voor de lange afstand (3 km zwemmen, 110 km fietsen en 30 km lopen). DSM'ers Jos en Rob Brouwer stonden aan de start voor deze individuele variant. Henny Spronkmans, Jean Hendriks en Ruud Coolen zochten hun uitdaging in de triathlon voor trio's.

Na een aantal jaren deze triathlon vanaf de zijlijn bekeken te hebben, werden er al vroeg in het jaar door Jean en Ruud plannen gemaakt om aan de estafette variant te gaan deelnemen. Over de rolverdeling was geen discussie: Ruud op de fiets en Jean te voet. Echter we hadden nog iemand nodig om in het Juliana kanaal te gooien. Na wat speurwerk van Jean vond hij collega Henny bereid om het zwemonderdeel voor zijn rekening te nemen. Nadat de inschrijving als "Team DSM Unlimited" een feit was (helaas zonder feitelijke sponsoring), werd het tijd voor de specifieke voorbereiding. Henny was reeds in training voor de triathlon spintafstand, Jean had de trainingsschema's voor de 30 km al boven het bed gehangen en Ruud voerde zijn fietskilometers op door "wat Ardennen klassiekers" te fietsen.

Op de website van de Triathlon Stein stond van de parcoursbeschrijving en routekaartje. Gewapend met deze informatie werd het loop- en fietsparcours in de laatste weken verkend en werden er al wat proefstarts gemaakt. Mogelijk was dit mede de oorzaak van het feit dat de nerveusiteit wat aan het oplopen was. Of moest de oorzaak gezocht worden in het feit dat we met Jos B. inmiddels een uitdaging waren aangegaan. Na wat "over en weer mailen" met Jos hadden we wat zicht gekregen op zijn triathlon prestaties. Om de boel wat op scherp te krijgen (zowel voor ons als voor Jos) hadden we ons als doel gesteld om Jos in te halen. Wellicht niet voor iedereen bekend, maar de startprocedure bij de triathlon in Stein was nl. als volgt: 8:30 gaan de individuele triatleten van start en 15 minuten later gaan de trio's te water. Nadat we de prestaties van Jos per onderdeel hadden vergeleken met onze persoonlijke targets kwamen we tot de conclusie dat het een close finish zou worden.

                      Jos              Trio
Zwemmen     54 minuten 45 minuten
Fietsen 3 uur 20 minuten 3 uur 45 minuten
Lopen 2 uur  35 minuten 2 uur 10 minuten
Totaal tijd (incl. wisselen / omkleden) 6 uur 55 minuten 6 uur 40 minuten

Tel hierbij op de 15 minuten achterstand waar het trio mee begint, dan zouden Jos en Jean volgens de prognoses ongeveer gelijktijdig over de finish moeten komen. Met deze vooruitzichten begon Jos zich echter al in te dekken onder het mom van blessures e.d. Maar hij haalde nog een grotere truc uit de hoge hoed. Zaterdag werden de startnummers en bijbehorende attributen afgehaald. Bij het inchecken bleek dat de trio's niet 15, maar 23 minuten na de individuele triatleten van start zouden gaan. We verdenken Jos ervan dat hij wat overleg heeft gehad met de organisatie zodat hij op deze manier voldoende marge zou overhouden om ons nog net voor te blijven. Toen wij klaar waren met de formaliteiten, kwam ook de delegatie uit Delft / Schipluiden hun startnummers afhalen. Vervolgens zijn we samen richting het centrum van Stein gegaan en een clinic over sportvoeding bijgewoond. Omdat het praten over voeding hongerig maakt zijn we aansluitend naar de pastaparty gegaan, om vervolgens de prestaties van de triatleten op het sprint onderdeel te bekijken en wat sfeer te proeven.

De dag van de wedstrijd

Hieronder een impressie van onze persoonlijke belevenissen in de Triathlon Stein 2003

Zwemmer Henny:

Henny kon het de oever pas na 58 minuten betreden, terwijl de planning ca. 45 minuten was. Naar de oorzaak kunnen we om dit moment alleen nog maar gissen. Wel wisten we dat hij terugkwam van een blessure. Bovendien was hij op zaterdag van start gegaan voor de spint triathlon. Twee opeenvolgende dagen topprestaties leveren is natuurlijk vergt toch wel veel van een sporter. Echter zonder zijn inzet was voor het ons niet mogelijk geweest om deel te nemen. Langs deze weg willen we hem bedanken voor zijn inzet en hopen dat in de toekomst nogmaals van zijn diensten gebruik kunnen maken. Nogmaals, Henny bedankt!!

Fietser Ruud:

Zaterdag op tijd naar bed om morgenvroeg goed uitgerust aan mijn tijdrit van 110 km (4 ronden) te kunnen beginnen. Maar helaas wil de slaap maar niet komen. De eerste tekenen van spanning? Of ligt het aan de pastamaaltijd i.p.v. het traditionele gerecht op de dag voor een wedstrijd (shoarma met knoflooksaus en alcohol (biertje(s) of wijn)). Na een moeizame nacht om 5:45 maar uit bed gestapt en gestart met een ontbijtje (macaroni met cola). Om 7:00 richting Stein om wat kleding in de wisselzones achter te laten en terug naar huis om de wielerkleding aan te trekken en een krentenbroodje naar binnen te werken. 8:15 was de afgesproken tijd om als team te verzamelen bij het vertrekpunt van de zwemmers (de haven in Stein). Ruim om tijd de beschermde zone in voor een "medische" keuring van de fiets (zitten er remmen op, is het startnummer goed gemonteerd) en de helm (kan het kinbandje wel vast). Vervolgens de fiets in de wisselzone in de hekken hangen. Jean is reeds bij onze startpositie en samen op zoek naar Henny. Tijdens onze zoektocht naar Henny hebben we nog even ons TV debuut gemaakt in een interview voor de lokale TV zender. Inmiddels schuift ook Henny aan en ons avontuur kan beginnen.

Nadat om 8:30 de "echte" triatleten van start zijn gegaan, klinkt om 8:53 voor de tweede maal het startschot. De trio's kunnen nu ook aan de slag. Het grote wachten is nu voor me begonnen. Ondertussen krijgen de fietsers nog wat instructies van de wedstrijdleiding (hoe en waar moeten we wisselen en het fietsverbod in de wisselzone). Na ca. 37 minuten komen de eerste trio-zwemmers weer aan wal en de spanning neemt toe. Als na ca. 50 minuten Henny het water nog niet heeft verlaten neemt de spanning nog meer toe. Hij had reeds een lichte blessure en stond gisterenavond nog aan de start bij de sprint triathlon. De een na de andere trio-fietser verlaat de wisselzone en er is al een hele tijd verstreken sinds ik Jos voorbij zag komen en ook Rob heeft inmiddels het water verlaten en is onderweg voor het fietsonderdeel. Ook Jean kan inmiddels de spanning niet meer aan en gaat aan de aanlegkade kijken of hij Henny kan ontdekken. Hij kan zich nog net inhouden om zelf niet te water te gaan om onze zwemmer te zoeken. Na ca. 58 minuten kan Jean de komst van Henny melden. Snel de chip overnemen en op de fiets.
Op de fiets is sneller gezegd dan gedaan. Vanaf het wisselpunt eerst nog een stukje rennen op de wielerschoentjes, fiets uit de rek nemen en weer rennen tot aan de zone waar het fietsen is toegestaan. De strijd tegen het uurwerk kan beginnen.

De aanloop vanuit de haven tot in het centrum is snel genomen en na 2 min. 33 sec wordt de finishlijn voor de eerste keer gepasseerd voor de start van de eerste ronde. De adrenaline schiet door het lichaam en alle wijze raad die ik heb gekregen, rustig van start te gaan en je niet op blazen in de eerste ronde, is al vergeten. De benen zijn natuurlijk super en vol in de beugel richting Elsloo waar de familie en Jean inmiddels post hebben gevat langs het parcours. De moraal is goed en het eerste klimmetje vanuit Elsloo richting Catsop wordt genomen zonder een tandje kleiner te schakelen. Vol gas op de grote plaat naar boven. Na het passeren van Catsop volgt een stuk valsplat richting Geulle. De adem stokt, de start was toch wat al te heftig. Vervolgens in de afdaling van de Slingerberg om vervolgens in het centrum van Geulle aan de eerste echte klim te beginnen: de Snijdersberg.
In de eerste meters van de klim haal ik Rob in en wens hem nog even succes. Na 150 meter klimmen volgt het steilste deel en onder luid applaus en aanmoedigingen van het vele publiek is de eerste klim snel genomen. Snel bijschakelen en weer in het ritme zien te komen. Moorveld en Kazen schieten voorbij en soepel via de afdaling van de kruisberg naar Bunde. Alle tandjes die ter beschikking staan worden bijgezet om maximale snelheid te krijgen. In Bunde volgt er vervolgens een moeilijk stuk. Hier krijgen de coureurs een 4-tal hoge verkeersdrempels te nemen. Kort daarop volgt de 2e beklimming (de Dennenberg) richting Kazen. Deze klim wordt bedwongen met een grotere versnelling dan tijdens mijn trainingen op dit parcours. Dit geeft een goed gevoel. Na de klim is de eerste verzorgingspost. Bidon aannemen, doorschakelen en handen onder in de beugel richting Moorveld. De ene na de andere wielrenner is inmiddels gepasseerd en weldra volgt de afdaling van de Schrieversberg. In deze afzink bereik ik mijn topsnelheid voor vandaag (65 km/u). Via de markt in Geulle richting de Slingerberg om vervolgens linksaf te slaan naar Elsloo. Ik ben ontketend en kan mijn snelheid goed vasthouden. Op het vlakke deel van het parcours zegt mijn tellertje op het stuur dat met
39 km/u richting Elsloo gaat.

De goed geplaveide weg zal weldra volgen door de (kasseien) klim van de Maasberg. Veel publiek en prima sfeer. Mijn naam wordt diverse keren geroepen en aanmoedigingen volgen. Dit geeft weer moraal. Snel een grotere versnelling schakelen en over de kasseien stuiterend door Elsloo. Na de kasseien strook passeer ik mijn supporters voor de tweede keer. Onder hun luide aanmoedigingen, gaat het vanaf nu licht bergaf richting Meers. Vanuit Meers loopt de weg lichtjes bergop richting brug en nu is de wisselzone zwemmen-fietsen weer in zicht. Vlak voor het centrum in Stein nog even twee nieuwe bidons aannemen en na exact 47 min. is de eerste ronde afgelegd. (gemiddelde 33,2 km/u). Hier schrik ik wel even van, als dit maar goed gaat. De planning was om ca. 55 min per ronde te rijden. Nog 3 ronden af te leggen.

Niet te veel nadenken en doorharken. Inmiddels wordt het wat drukker op het parcours. Richting Elsloo loop ik in op een groep wielrenners die redelijk dicht bij elkaar fietsen. Iets wat door de jury als stayeren wordt uitgelegd. Het jurylid achter op de motor fluit driftig en zwaait met zijn gele kaart en dwingt zo een aantal coureurs om in de remmen te knijpen. Het is nu even opletten geblazen want zowel motor als coureurs schieten van kris-kras, luid vloekend en tierend over de weg. Ik merk nu dat de eerste ronde zijn werk heeft gedaan en de eerste inspanningen zijn in de benen te voelen. Daar waar in de eerste ronde het parcours nog op de grote plaat werd genomen, wordt nu een tandje kleiner geschakeld. In de beklimmingen wordt kozen voor souplesse i.p.v. de grote molen om de benen wat te sparen. Dit heeft als resultaat dat de 2e ronde (49 min. 05 sec met een gemiddelde 31,8 km/u) ruim 2 minuten langer duurt dan de 1e.

Tijdens de 3e ronde merk ik dat het beste er nu toch af is. Al blijf ik nog regelmatig mensen inhalen en zie ik nog voldoende mikpunten voor me. En nu alles wat minder begint te gaan, gaat de warmte ook zijn tol eisen. Ik gebruik nu de bidons ook om het lichaam wat te verkoelen. Armen, benen en nek worden regelmatig nat gemaakt. De publieke belangstelling neemt af en de aanmoedigingen die je op zo'n momenten nodig hebt beginnen wat schaarser te worden. In het centrum Stein is het publiek wel weer massaal aanwezig en bij het naderen van de finishlijn zie ik de eerste atleten die bezig zijn aan het looponderdeel. En ik moet nog 1 ronde! Deze 3e ronde eindigt na 50 min. 28 sec (gemiddelde 30,9 km/u) en t.o.v. de vorige ronde weer bijna 1˝ minuut aan de koersbroek hangen.

Voor de laatste ronde mobiliseer ik nog een keer de laatste krachten. Gerrie Kneteman zou dit vertalen met de kreet: de dood of de gladiolen. Ik heb nu moeite om het tempo vast te houden. Benen, nek en kont doen pijn. In de beklimmingen wordt bijna de kleinste versnelling geschakeld en ik voel de eerste krampverschijnselen opkomen. Daar waar in de vorige ronden nog tempo werd gemaakt in de afdalingen, worden nu de benen wat vaker stilgehouden. Publiek is bijna niet meer te vinden langs het parcours en de Maasberg is uitgestorven. Zelfs mijn supporters zijn er niet meer, maar hiermee was afgesproken dat ze aan de finish zouden staan. Stein komt weldra weer in zicht en aangemoedigd door het massaal toegestroomde publiek zet ik nog een laatste keer aan om de na 51 min. 48 sec (gemiddelde van 30,1 km/u) de laatste ronde af te leggen.
Totale fietstijd (over 105,2 km volgens mijn tellertje) 3 uur 20 minuten en 54 sec. met een gemiddelde snelheid van 31,4 km/u

Nu is het zaak om zo snel mogelijk te wisselen met de loper. Trappelend van ongeduld staat Jean op me te wachten in de wisselzone. Hij roept nog de laatste instructies naar me: eerst de fiets aan het hek en de helm in de bak, dan pas de chip en startnummer overdragen! Maar voordat hij met deze wijze worden klaar is heb ik het startnummer al los en komt er al een ijverig jurylid aan rennen/schreeuwen dat dit niet toegestaan is. Nog snel de chip losmaken en Jean is op weg voor zijn 30 km tocht.

Totaal uitgewoond is het nu tijd om lekker languit te liggen in het gras en even bijkomen van de inspanning. Allerlei gedachten schieten op zo'n moment door je hoofd. Gisterenavond dacht ik er nog aan om ooit te starten voor de hele triathlon. Maar zoals ik me nu voel moet ik er niet aan denken om nog voor 30 km de weg op te gaan en dan vergeet ik gemakshalve het zwemmen maar even. Des te groter is nu mijn respect voor degenen die deze klus alleen klaren.

Loper Jean:

Na afloop van het Elite-onderdeel Sprint-Triathlon fijn naar huis voor de nodige nachtrust.
Van echt goed slapen was echter geen sprake. Om 23.45 uur naar bed gegaan en vervolgens in bed zoveel keren rondgedraaid, dat een warming-up op zondag al niet meer nodig was (warmte of spanning voor de wedstrijd?). De rolluiken vielen namelijk rond 01.30 uur pas dicht. Om 06.15 uur opgestaan, kleding/drank en voeding in sporttas gestopt en vervolgens naar Wisselzone 2 voor de incheck en het achterlaten van kleding/schoenen enz.
Door een team van TVTotaal werd Team DSM Unlimited voor de start van het zwemonderdeel aan een luchtig interview onderworpen. Een korte samenvatting van deze dag/interview werd afgelopen maandag door TVT uitgezonden.

In wisselzone 2 was ik ruim op tijd aanwezig om Ruud af te lossen. Jos Brouwer was met een ruime voorsprong (circa 26 minuten) al met lopen begonnen. Toen draaide Ruud Wisselzone 2 in en dan gaat alles precies volgens regels n.l. op tijd afstappen, lopend naar Wisselzone 2, daarna fiets in rek ophangen, helm afzetten, nummer en chip overdragen en dan de start voor het looponderdeel (30 km). Ruud sprak me netjes wat moed in met de alleszeggende woorden "de rest is voor jou".

Ik zat van meet af aan goed in de race en kon een goed tempo neerleggen. De temperatuur tijdens de start van het looponderdeel lag rond de 27 graden.
Dus het was zaak om meteen dankbaar gebruik te maken van alle verzorgingsposten. Alle lof voor de organisatie en vrijwilligers omdat alles perfect was geregeld.
Vooraf had ik gehoopt op een tijd van rond 2 uur en 7 min, maar dat was met dit weer en zwaarte van parcours vandaag niet haalbaar. De eerste ronde ging in een tijd van 33.31 en ik kon het tempo aanhouden. Onderweg alleen maar koelen met water/sponzen en vooral blijven drinken, want een post overslaan zou zeker vandaag verkeerd uitpakken. Mijn positie in het looponderdeel en wedstrijd was niet te meten, maar ik bleef wel constant collega-runners passeren, individueel en trio's.

De tweede ronde werd afgelegd in 33.19 en de vaart zat er nog goed in. Aan de kant werd overal goed aangemoedigd en vooral op de laatste km van elke ronde was het net een straatfeest. De loopbrug die op 200 meter voor de streep stond geplaatst werd door de verslaggever van dit verhaal met souplesse en vooral zodanige snelheid genomen alsof deze helemaal niet bestond. De derde ronde werd afgelegd in 33.42 en de strijd was met nog 7,5 km te gaan bijna gestreden. In de vierde en laatste ronde ging ik toch aan tijd inleveren en op de streep werd de laatste ronde in 35.08 afgelegd en was de totale looptijd 2 uur 15 min 41 sec.
Met deze tijd mag ik best tevreden zijn en als alles meezit zal de Triathlon van Stein in 2004 weer op mijn kalender worden ingepland en hoop ik met hetzelfde team weer aan de start te verschijnen.

Resultaten:

Met 61 trio's aan de start bij deze triathlon komt het Team DSM Unlimited tot de volgende prestaties:
Zwemmer Henny 58 minuten 01 sec.
Fietser Ruud 3 uur 20 minuten 54 sec.
Loper Jean 2 uur 14 minuten 52 sec.
Totaal tijd (incl. wisselen) 6 uur 37 minuten 27 sec.

Deze prestatie leverde een verdienstelijke 24e plaats op in het eindklassement.

Jos B. heeft in deze triathlon zo'n mooie prestatie neergezet dat we hem helaas niet meer hebben kunnen achterhalen. Zijn verslag hebben jullie inmiddels kunnen lezen. Zelfs met de oorspronkelijke handicap van 15 minuten was hij niet meer in te halen. Uiteindelijk hebben we als trio maar 11 minuten sneller gepresteerd dan Jos. Jos gefeliciteerd met je prestatie! Natuurlijk ook alle respect voor de prestaties van Rob en proficiat met je nationale titel.

En zo zie je maar dat je niet aan een polsstok hoeft te hangen of in een roeiboot te zitten om de naam van DSM uit te dragen.

Een sportieve groet,
Unlimited DSM'ers


Sportliefhebbers,
Afgelopen weekend was er een westerse delegatie in het schone Limburg.
De delegatie bestaande uit leden van de trimclub Felix te weten Leo Groenewegen, Opa Rob Brouwer en ondergetekende zouden gaan deelnemen aan het Nederlands Kampioenschap Triathlon Long Distance. De afstanden waren 3 km zwemmen, 110 fietsen en 30 lopen.
Huize Verboort fungeerde net zoals verleden jaar weer als een soort basiskamp voor ons. Jos had zijn caravan van stal gehaald en had daarmee weer een prima slaapplaats voor ons geregeld. Zondagmorgen stonden wij om 6.45 uur op om vervolgens ons ontbijt te nuttigen met de koffie die Jos had gezet. De vorige dag hadden we nog op de clinic van sportvoeding gehoord dat je 3 uur van tevoren moest eten, maar onze voorkeur ging toch uit naar 1,5 uur slaap. Het is maar een keuze die je maakt. Na de koffie en het ontbijt vetrokken wij naar Stein. Opa met de auto en Leo en ik met de fiets. Nadat we onze loopspullen netjes in de bak in de wisselzone fietsen-lopen hadden geplaatst, vertrokken wij per fiets naar de haven. Daar werd de traditionele controle van de fiets uitgevoerd en daarna konden wij onze plekken zoeken in de wisselzone. Fiets opgehangen en nog even de darmen geleegd voor zover mogelijk. Toen het wetsuit aangetrokken en naar de start gelopen. Is het te water gaan bijna altijd onplezierig, ditmaal was het lekker. De watertemperatuur van 22.4 graden was prima en we begonnen bijna het zwemmen al leuk te vinden. Om 8.30 uur werden we afgetoeterd en begonnen we met de 3 km zwemmen.
In de haven ging ik gelijk redelijk rap weg voor mijn doen hetgeen resulteerde in een paar slokken water. Het tempo bleef aardig tot even voor de laatste boei in de zuidelijke richting. Ik kreeg waarschijnlijk wat vermoeidheidsverschijnselen, want mijn benen wilden niet meer zo en mijn armen hadden ook niet echt zin meer. Zo harkend moest ik het laatste gedeelte afleggen en ik werd ook door nog een redelijk aantal ingehaald. Ik bereikte de wal na 54 min en dat was ongeveer 15 sec later dan het vorig jaar. Ik verwacht dat ik de laatste 800 meter zo´n minuut verloren heb.

Wetsuit uitgedaan en de helm, bril en schoenen aan. Mijn voedsel mee en gaan. Ik was wel bevreesd dat het slechte gevoel in de benen niet over zou gaan. Onder het motto erg hardlopen kan ik toch niet dus gewoon harken begon ik aan het fietsen. De eerste beklimming was de Snijdersberg en dat ging niet makkelijk. Op 46 x 23 kwam ik met moeite boven. Daarna op het vlakke een gel genomen en een stuk ontbijtkoek en doorgeharkt. Ik kwam door na 48.16 en begon aan de tweede ronde. Het rotte gevoel was inmiddels uit de benen, dus gewoon doorharken. De tweede ronde heb ik de 26 maar gebruikt op de Snijdersberg alleen daar wordt dat ding niet vlakker van. Vooral op de vlakke stukken ging ik stevig door, hetgeen resulteerde in een rondetijd van 46.50. Ik hoor jullie al denken dat is sneller dan de eerste ronde. Alleen is het zo dat er in de eerste ronde een aanlooplus zit, dus vandaar. De derde en vierde ronde werden afgelegd in 46.55 en 46.54. Met deze tijden ben ik de meest constante renner van het gehele deelnemersveld geweest. Mijn totale fietstijd kwam hiermee op 3.08.54. De afstand op mijn tellertje was 105.22 km en het gemiddelde 33.5 km/uur. Met dit resultaat had ik de vijfde fietstijd van de categorie heren 40-45.

Met dit goede resultaat begon ik aan mijn loopavontuur. Ik heb het looponderdeel zo genoemd omdat ik 3 weken geleden voor het laatst echt getraind had vanwege mijn hiel. De laatste 3 weken heb ik 4, 10, 4 en 12 km gelopen in een tempo van 5 min de km. Ik had mezelf voorgenomen dat ik zou stoppen als ik mijn hiel begon te voelen. Tijdens de korte loopjes de laatste weken voelde ik mijn hiel niet, maar de dag daarna wel. Rustig lopend kwam ik de eerste ronde door in 38.22. De tweede ronde ging in 40.00 inclusief een sanitaire stop, ondanks het ingenomen pilletje, in het bos. Ik voelde nog steeds niet en met de benen ging het ook nog goed. De derde ronde werd afgelegd in 39.34 en het ging nog steeds goed. Vol goede moed ging ik de laatste ronde in en genietend van al het schoons dat Limburg te bieden had en het mooie weer wist ik de finishlijn te bereiken na 6 uur 48 min en 26 sec. Voor de laatste loopronde had ik 39.38 nodig gehad. Totaal was de 6.48.26 goed voor de achtste positie in het N.K. bij de heren 40-45.

Even nadat ik over de streep was ben ik naar de EHBO gegaan om wat ijs op hiel te doen en daar al zittende kwam ploeggenoot Leo Groenwegen omgekleed op mij toegestapt. Leo was genoodzaakt geweest om de strijd te staken. Leo had anderhalve week geleden een scheurtje opgelopen in zijn hamstring, maar dat was niet de oorzaak geweest van zijn opgave. Hij had nu na ongeveer 6 km lopen een pijnscheut in de kuit gekregen en wist moeizaam zo de eerste ronde af te maken. Verder doorlopen zou betekend hebben een behoorlijke schade aan de kuit met alle gevolgen van dien, geen Almere en dat is was het niet waard.

Opa daarentegen was nog volop in strijd met de elementen der natuur. Ik ging douchen en hij moest nog 1 ronde afleggen. Na de douche nam ik nog een ijszak en zat te wachten bij de finish. Indien Opa de laatste ronde zou afleggen in 50 min dan zou hij in 8 uur en 30 min finishen. Opa kwam even voor dat tijdstip al aan in 8.28.54. Zijn tijden per onderdeel, 1.13.04, 4.02.48 en 3.02.26.
Met dit alles werd hij NEDERLANDS KAMPIOEN. Maar voor Opa stond deze wedstrijd weer in het teken van de komende zondag, nl. de Ironman van Oostenrijk in Klagenfurt en dat is weer een echte hele.

Dit was het verslag van onze belevenissen in het schone Limburg.
Nogmaals dank aan de familie Verboort en het team DSM Unlimited wat mij heeft opgejaagd.

Tot de volgende bijeenkomst en wellicht een volgende Stein Triathlon.
Groet,
Jos.


Hallo allemaal,
Ik heb vorig weekeinde genoten van de triatlon te Stein. Rob, Jos en Leo waren op bezoek voor de tweede keer de 3/4 Triatlon van Stein.
Dus 3 km zwemmen, 110 km fietsen en tot slot nog even 30 km lopen. Zondagmorgen vroeg op om koffie te zetten voor de drie-atleten. Het weer was bijzonder goed dus ze hadden er zin in. Ik moest nog even iets anders doen voor het werk, maar om 9.00 uur zelf de loopschoentjes aan en op pad langs het triatlon fietsparkours. Eerst de slingerberg in Geulle, zo naar de pittigste, de Snijdersberg. Hier even blijven kijken en toen door naar de Dennenberg in Kasen. Inmiddels was het al behoorlijk warm aan het worden. Dus via het bos de terugweg ingezet. Zo kwam ik weer halverwege op Snijdersberg om weer even te kijken. Jos en Rob zaten hier nog goed in het zadel, waar er al sommigen naar boven moesten lopen. Van hieruit ben ik weer naar huis gelopen. Even douchen, wat eten en naar Stein. Jos was al vrij snel op het loopparkours. Rob leek niet meer langs te komen, maar dat was meer een inschattingsfout van mij. Ik had waarschijnlijk net niet gekeken toen hij langskwam. Leo had al na enkele kilometers een kuitblessure opgelopen en is dan ook uitgestapt. Hij was trouwens niet de enige, nog 44 deelnemers hebben de pijp aan maarten moeten geven, vooral ook door de hoge temperatuur. Jos heeft het lopen goed af kunnen maken alhoewel hij wat rustiger heeft moeten doen vanwege zijn hielproblemen. Rob daarentegen maakte zelfs progressie en haalde 15 minuten van de tijd van vorig jaar af. Hiermee Werd hij tweede in zijn categorie en Nederlands Kampioen bij de 65+ers. Na afloop nog even een foto gemaakt. Kortom het was een leuk sportief weekeinde.
Groetjes en goeie vakantie voor iedereen,

Jos Verboort en familie.