Kamal (z)onder zuurstof - Drenthe Marathon 1999

Hallo luitjes, hier een verslag van goochelaar Kamal, over zijn beleving van de Sahara loop van Drenthe 1999.

Vanaf de start ben ik vertrokken met een klein groepje, waaronder Leny, Simon, en H. Dubbelboer, met dit groepje heb ik een hele poos samen gelopen, op een gegeven moment hielden zij het voor gezien, en moest ik alleen verder.
Na het 30 km punt werd het verdomd moeilijk voor mij, daar ben ik begonnen met wandelen, ineens hoorde ik een bekende stem achter mij, het was mijn loopvriend Harry Wendker.
Deze begeleide mij op de fiets en spoorde mij aan om vooral niet op te geven.
Echter mentaal zat ik er helemaal doorheen, links en rechts werd ik al gepasseerd door de 10 km lopers. Maar daar liep ook heel wat moois tussen, je kent natuurlijk de wortel die voor de ezel wordt gehouden om hem aan het lopen te krijgen, welnu dat had ik ook, maar dan door vrouwelijk schoon met prachtige tanga's aan, ( denk ook aan het verhaal " `t breukske" ).
Door Harry kreeg ik veel natte sponsen en een bidon met drinken aangeboden.
In het Oosterse bos, ook wel door sommigen betiteld als de zandbak van het Noorden, heb ik niet meer op het beton gelopen, ik kreeg ontzettend last van mijn rug, gelopen heb ik op de zachte ondergrond zodat ik minder last had van mijn vermoeide rug.
In het bos kreeg ik van Klaas vd Veen en Gerrie Lambers een banaan aangeboden, deze met veel smaak verorberd dit deed me goed, ook heb ik nog geprobeerd te wateren onderweg maar zelfs dat wilde al niet meer lukken, maar na een aantal pogingen dan eindelijk wel Hè lekker dat lucht op.
Bij de kruising aangekomen in Nw. Dordrecht, wilde Harry mij nog masseren, maar nee nee nee ik had te veel pijn om mij te laten masseren. Later heb ik mijn pijn uitgeschakeld, zoals alleen ik dat kan (sterk punt), ik ben toen begonnen te lopen als in trance. Ik liep van links naar rechts, echter de verzorging onderweg van onze eigen DSM jongens was uitstekend, zonder deze hechte groep was ik zeker niet gefinishte.
Constant doorgejogd tot aan Café Hof, moppen tappende begeleiding, wat goed was voor het moreel.
Bij café De Taveerne wachtte mijn vrouw en dochter mij op, met in haar handen een fles gevuld met het lekkerste water dat er in Klazienaveen te verkrijgen was, met mijn gedachten alleen maar bij dit dorstlessend water vroeg zij mij nog "Hoe gaat het" na een zacht moeilijk moeilijk, de dribbel er maar weer ingezet.
Toen kwam er een motormuis (politie op motor) naar mij toe en riep: Jij bent de laatste die gaat finishen op de marathon. Deze motormuis ging voor mij rijden zwaailicht en sirene aan, het laatste stuk moeizaam lopend kreeg ik onderweg veel heel veel bloemen aangeboden, het werd voor mij een emotionele finish. Het leek wel of ik een HELD was, net voor ik de streep overging maakte ik met mijn vermoeide lichaam nog een vreugdedansje, ( later zou blijken dat dit een regendans was).
Over de streep ben ik gaan liggen, en in mijn hoofd speelde slechts een gedachte "Eens maar nooit weer ".
Tot zover mijn verslag uit Emmen, wisten jullie trouwens dat het in het Oosterse bos die middag ruim 32 graden Celsius was!!!

Heren en natuurlijk dames ik zou zeggen

Je souhaite à toute l'`equipe du Mont-Blanc beaucoup de chance

Ultra jogger Kamal

Drenthe marathon 1999

Voor de 2e wedstrijd in het DSM loopcircuit was het DSM Runningteam op 29 mei j.l te gast bij DSM EP, Emmen, en DSM Resins, Schoonebeek, voor de Marathon van Klazinaveen. Samen met de locale Drentse matadoren werden in het totaal zo'n 30 DSM-ers in deze perfect georganiseerde strijd geworpen.

Het werd in alle opzichten een verhitte strijd. Om te beginnen door de temperatuur want wie denkt er nu in het thuisland van schaatskampioenen zoals Piet Kleine, Marianne Timmer en Evert van Benthum aan 30° C in plaats van aan ijs. Daarnaast was er een sterk lopersveld.

Toch wist het DSM Runningteam weer prijzen in de wacht te slepen. Jo Schoonbroodt, DHC, werd 1e bij de Heren Veteranen op de marathon, Mark Quadvlieg, SC Genk, deed dat zelfde op de halve marathon terwijl zijn vrouw bij de dames een 3e prijs behaalde. Daarnaast klasseerde Ger Lemmens en Piet Thomassen zich nog bij de eerste tien.

De gastheren waren meer dan tevreden. Door deze eendrachtige inspanning van de DSM collega's staat DSM in één klap ook sportief op de Drentse kaart. Voor volgend jaar is de loop dus al op het programma gezet.

Bij de afsluitende Chinees werd vooral het vocht aangevuld. Daarbij bleek hoe het lopen een DSM gevoel brengt tussen de Belgische (Genk), Duitse (Gelsenkirchen), Hollandse (Hoek van Holland, Rotterdam, Delft), Drentse (Emmen, Schoonebeek) en Limburgse (Geleen e.o.) collega's. Met veel dank voor de voortreffelijke organisatie aan Abbo Kloppenburg, Public Relations DSM EP Emmen en COR lid, werd de avond verder afgesloten.

De volgende uitdaging voor het team wordt het Nederlands Kampioenschap Berglopen in Landgraaf. Dit als voorbereiding op de Cross du Mont Blanc waar het team op uitnodiging van DSM France de loopschoenen aantrekt.