Camping Galetas - Aiguines
Gorges du Verdon
Var (83)/ Haut Provence, Frankrijk

Plaatsbeschrijving
Aiguines (218 inw.) http://aiguines.com ligt op 808m hoogte in Zuid-Frankrijk op de plaats waar de rivier de Verdon via de diepe kloven van de Gorges du Verdon uitmondt in het meer Lac St.Croix. Dit meer is ontstaan door de bouw van de stuwdam met waterkrachtcentrale welke de streek van stroom voorziet. Je zit hier op de grens van de Haut Alpes en het departement Var.

Omgeving
De Verdon ontspringt op een hoogte van 2150m in het massief van Sestriere dichtbij de Allos-pas. De rivier wordt opgevangen door de stuwdammen van Castillion en Chaudanne. Vervolgens stort zij zich in de fantastische bergengte die in de kalksteen zijn uitgehold. Het meest indrukwekkende gedeelte van de loop bevindt zich tussen Castellane en Moustiers St. Marie waar zij de Canjuers doorsnijdt en zo een unieke plek in Europa biedt. De Route du Verdon (D19-D71-D955-D952-D23) is een must om te doen en geeft een imposant beeld van de Gorges/Canyon du Verdon. De panorama's zijn adem benemend en tussen het rotsmassief voelt een mens zich pas echt nietig. Er kunnen fikse wandelingen ondernomen worden via geitenpaden naar het diepste van de kloof. Het water van het meer van St. Croix heeft een mooie blauwe kleur, is kraak helder en heeft in mei al een lekkere zwemtemperatuur. Er is geen gemotoriseerd verkeer op het water toegestaan maar er zijn wel boten en waterfietsen in alle maten en soorten. Moustiers St. Marie is een bekende toeristenplaats met zijn ster tussen twee rotsen en kapel boven aan het gladde trappenpad.

Camping
Door zijn ligging direct bij Lac St. Croix, heerlijk zwemwater, op 400m hoogte vlakbij de brug (Galetas) over de Verdon heb je vanaf de terrassen camping Le Galetas (tel. 0033 494702048 e-mail campinglegaletas@aol.com) een mooi uitzicht over het water en de bergen rond de Canyon du Verdon. De kampeer plaatsen zijn via verharde paden bereikbaar en mag je zelf uitzoeken, de toiletgebouwen zijn schoon en hebben warme douches. De plaatsen zijn ruim en de bomen zorgen voor de nodige schaduw. Langs de hoofdweg ligt een winkel waar brood en beperkt kruidenierwaren te krijgen zijn. Tevens is er een restaurant met afhaal pizza's. Het campingtarief per dag is 3Euro per persoon, 3Euro voor de plaats, 3Euro voor de elektriciteit en nog wat verblijfbelasting.

Dagboek

1-juni-2003 Zondag
Zondagochtend de laatste benodigdheden in onze nieuwe Camp-let Concorde vouwwagen geladen om vervolgens nog een uurtje onder de wol te gaan voor onze vakantie naar de Gorges du Verdon in Zuid-Frankrijk. Het is al een paar dagen drukkend warm in Nederland en je zweet al zonder een stap te verzetten. We wachten tot de namiddag om te vertrekken en bezoeken nog even Mam voor de traditionele snee zwartbrood met kaas voor we en route gaan. Al en Marij hebben zich ook gemeld en samen met Ton zwaait de hele meute ons om 17:00 uur uit. We reizen via Luik en tanken in Martelange Luxemburgse benzine (0,75 Euro). Via Arlon waar we de kip oppeuzelen verlaten we België om via Luxemburg uiteindelijk in Frankrijk te belanden. Bij Toul komen we op de tolweg richting Dyon waar we bij Leclerc de tank nog eens volgooien om vervolgens via een route (A39) welke ons een Belgische vrachtwagen chauffeur heeft gegeven richting Bourg en Bresse te rijden.

2-juni-2003 Maandag
Het weerlicht al de enkele uren maar er valt gelukkig geen enkele druppel. Er is nauwelijks verkeer en na middernacht zoeken we naar een parkeerplaats waar we met een veilig gevoel een dutje kunnen doen. Op de meeste plaatsen is het aarde donker en niemand te zien. Uiteindelijk vinden we voor Bourg en Bresse een mooie parking die aan onze eisen voldoet maar nu wil het slapen niet lukken. Na een poging van een uur besluiten we om een stukje door te rijden. Als we willen vertrekken begint er plotseling iets in de auto heel hard te brommen. Ondanks dat ik de sleutel uit het contact heb verwijderd gaat het geraas maar door. Als ik uitstap en buiten ga luisteren is er geen vreemd geluid te horen. De dader moet dus ergens in of aan de auto gevonden worden. De spanning in het half duister stijgt en we zoeken in alle hoeken en gaten. Het corpus delictum wordt uiteindelijk in de handtas van Jenny gevonden. De baardtrimmer moest zonodig in de handbagage en is daar een eigen leven begonnen. Het is lachen van de schrik maar opgewekt en klaar wakker gaan we de nacht in. Het autoweg gedeelte van de Belgische tip zit er nu op en tot Grenoble moeten we nu ruim 100km over de N75. Overdag zal dit best heel mooi zijn maar we zien niets van de omgeving behalve spookachtige rotsen aan de zijkant en in diepe slaap gezonken dorpjes. Tijdens de bliksemflitsen krijgen we af en toe een beter beeld van de omgeving. Voor Grenoble komen we weer op een stukje tolweg en we zoeken om 4:00 uur vergeefs naar een slaap/rust plaats. Ook het nieuwe stukje autoweg vanaf Grenoble richting Sisteron heeft geen parkeerplaats. We rijden nu op de N75 en als we in de plaats Mens een dorpsplein zien met wat parkeerruimte besluiten we om hier wat te gaan pitten. De ramen worden afgedekt en de stoelen gaan in de slaapstand. Om 6 uur worden we wakker en de eerste activiteiten in het dorp zijn al merkbaar. De dag is in de lucht en we hebben een mooi uitzicht op de glascontainers. Na een slok koffie en wat belegd brood gaan we weer op pad na gekeken door enkele vroeg werkende vogels. De zon prikkelt de ogen en bergop rijden we in de mist. In de lange mistige afdaling lopen er plotseling een paar uitgebroken koeien op de weg die met hun ochtend wandeling bezig zijn. Voorzichtig moeten we om de kudde welke van geen verkeersregels weet heeft. Ten zuiden van Sisteron vinden we bij de Intermarche een tankstation dat open is. Via Meezel rijden we naar Moustiers St. Marie (http://www.ville-moustiers-sainte-marie.fr) om de camping van Jos Brouwer (Peyrengues) te bekijken. Het is een Air Naturel en ligt niet aan het water. We besluiten om eerst op de camping Galetas bij Aiguines van vorig jaar te gaan kijken. Hier is nog een mooi plekje (no. 106) vrij en we besluiten om te kiezen voor het uitzicht en nabije zwemwater. De Camp-let staat al snel op zijn plaats en nu kunnen we eens goed kijken wat we ons precies gekocht hebben. Dit jaar hebben we voor de eerste keer de luxe van een ijskast en elektrisch licht, het echte kamperen verandert stapje voor stapje van tent/holbewoner naar ???? De rest van de dag rusten we veelvuldig om de verloren nacht weer in te halen en neem ik nog even een duik in het lekkere water van het meer van St. Croix.

3-juni-2003 Dinsdag
Om 7:30 uur verlaat ik de camping voor mijn eerste looptraining naar het bergop gelegen Aiguines. Ik loop eerst langs het meer en ga dan via een landweg omhoog naar het dorp waar het kasteel met zijn markante torentjes boven het groen uitsteekt. In Aiguines vul ik mijn waterfles om vervolgens nog een stukje van de Route du Verdon (D71) omhoog te lopen. Bij de km-paaltjes leg ik een steen als markering om een volgende keer te zien hoe ver ik ben gekomen. Als mijn horloge me verteld dat ik een uur bezig ben besluit ik om aan de afdaling richting camping te beginnen. Ik heb nu mooie vergezichten over de diepe kloven van de Verdon en ook het meer van St.Croix kan ik in zijn geheel overzien. Terug in Aiguines tank ik nog een keer water voor de laatste ruk terug naar de camping. De zon doet goed zijn best en de natuur met zijn gele brem en rode klaprozen is wonderful. Na 1:55 uur lopen mag ik onder de douche en heeft Jenny het ontbijt klaar staan. 's Middags gaan we naar de supermarkt in Riez (25km) om onze voorraad aan te vullen. Om weer wat af te koelen zwem ik nog even in het meer. We maken er een barbecue avond van en de Vin-Rouge maakt het compleet.

4-juni-2003 Woensdag
Vanaf de camping ga ik via geitenpaden bergop naar Aiguines voor de eerste tankstop. Op de Route du Verdon probeer ik nu verder omhoog te komen dan gisteren. Ik ga over Col d' Illoire en haal km paaltje 33 van de D71 welke ik markeer met een steen op 964m hoogte. In de afdaling babbel ik nog even met een locale Fransoos die vraagt waar ik mee bezig ben. Na 1:45 uur terug op de camping wacht Jenny en het ontbijt. We wandelen naar het hoogst gelegen punt van de camping, er liggen mooie standplaatsen. Het uitzicht is hier geweldig maar om dagelijks te voet deze klim te maken na een bezoek aan het water lijkt ons niet aanlokkelijk. De middag brengen we door met lezen en ik zwem een stukje in het meer. Het gekoelde bier en de macaroni gaan er 's avonds goed in terwijl we genieten van het uitzicht over het meer met de ondergaande zon op de achtergrond.

5-juni-2003 Donderdag
Ik loop naar de brug (Galetas) bij het uiteinde van de kloof en neem de pittige, onverharde, klim omhoog naar de D952. De route gaat geleidelijk omhoog over de Col de l'Olivier en ik probeer nog een klein pad in de kloof naar de rivier, twee reeën slaan op de vlucht als ze me tussen het struikgewas door zien rennen. De afdaling zit vol losse stenen en ik keer weer terug naar de D952. Uiteindelijk kom ik ook hier tot km paaltje 33 en zit nu op 770 m hoogte. Na het leggen een steen als markering op het paaltje keer ik na 1:50 uur via de bakker terug op de camping. Het ontbijt vult de verloren energie weer aan en Jenny doet haar eerste vakantie wasje. Het zwemwater van het meer zorgt op het heetst van de dag voor verkoeling en 's avonds eten we vegetarisch. We bellen nog met Anouk en vernemen dat ze een reis naar Turkije in de buurt van Bodrum hebben geboekt.

6-juni-2003 Vrijdag
Het zonnetje doet weer zijn best maar gelukkig heb ik nog wat schaduw als ik via Aiguines over de Route du Verdon naar boven loop. Ik kom weer tot paaltje 33 en keer via mijn waterpunt in het bergdorp terug naar het meer. Met een baguette en een pain complet keer ik bij moeder de vrouw terug op de camping. We gaan met de auto de Canyon verkennen en rijden de Route du Verdon via Aiguines over de Artuby-brug (180m boven de afgrond) naar Trigance (D19-D71+D90). Ik wijs Jenny de km paaltjes en markering waar ik met lopen reeds gekomen ben. We pauzeren met uitzicht op het dorp dat als het ware tegen de berg geplakt ligt. Jenny vindt nog een originele dakpan uit de Provence en we volgen de rivier de Verdon (D952) stroomopwaarts naar Castellane. Er hangen donkere wolken boven de bergen en in Castellane regent het een beetje. De wandeling door het dorp brengt ons nog naar een paar leuke plekjes maar het plaatje valt ons wat tegen. We maken vanuit Castellane via de D102 een meer dan de moeite waard tocht langs Lac de Chaudanne. Op een schaduwplek klappen we de stoelen uit en nemen ons middagdutje. De weg gaat via een lange smalle klim naar Croix de la Mission waar we een prachtig uitzicht hebben over Lac Chaudanne en Lac de Castilon. De donkere wolken pakken zich weer samen en als we terug in Castellane zijn regent het weer. We volgen nu de D952 via La Palud richting Moustiers. Jenny wordt een beetje misselijk van alle gedraai en haarspeldbochten en we rijden terug naar de camping. Hier schijnt de zon in het blauwe water van het meer en op de achtergrond horen we het gerommel van een onweer richting Sisteron. Vanavond staat de Italiaanse keuken op het programma, dat wil zeggen dat de pizzaboer onze magen mag vullen. Jenny gaat met haar geblakerde pizza terug naar de kok en krijgt de gewenste kwaliteit. Een telefoontje met Marij geeft ons meer info over haar gezondheid.

7-juni-2003 Zaterdag
De route gaat vandaag vanaf de camping gelijk omhoog via het pad Sentier Galetas. Het pad is op sommige plaatsen dicht begroeid en gaat over losse stenen pittig omhoog. Deze keer ga ik niet naar Aiguines maar volg voor het dorp een gele markering verder bergop. In het struikgewas hoor ik het gegrom van een wild varken en het kraken van takken. Mijn hart slaat gelijk maximaal en de eerste meters bergop leg ik af in full speed. Ik ben blijkbaar niet het geschikte ontbijt en vervolg het smalle steile pad. Volgens mijn gevoel moet deze klim ergens uitkomen op de Route du Verdon alleen is de vraag waar. Het lopen wordt steeds moeilijker en met de handen op de knieën ga ik het steile stuk omhoog. Dit is de ideale training voor de zware momenten in de Mont Blanc Marathon of later de Inferno. Al de tijd heb ik in de schaduw gelopen maar nu zie ik de zon boven tegen de bergkam schijnen en het einde van mijn beklimming door de bush bush komt in zicht als er een vangrail het pad kruist. Ik zit nu inderdaad op de Route de Verdon en besluit deze verder omhoog te volgen. Ik bereik paaltje 34 bij Source Vaumale (1190m) en markeer dit. Het koude bronwater werkt verfrissend en nog even loop ik door tot het hoogste punt van de route (1250m). Na 2:01 uur ben ik met 22km achter de hielen en 700 hoogtemeters weer terug op de camping. We gaan naar Aups voor inkopen en bezoeken de drukke zaterdag markt. Het water van het meer ligt er aanlokkelijk bij en vraagt voor een zwembeurt. 's Avonds gaat het vlees op de BBQ en de gekoelde wijn maakt het feest compleet.

8-juni-2003 Zondag (Pinksteren)
Na de zware training van gisteren wil ik het volgens het plan van Marc vandaag (Pinksteren) wat rustiger doen. Ik loop langs het meer naar Le Salles. Het plan slaagt maar ten dele omdat de oever niet overal beloopbaar is. Op sommige plaatsen moet ik over keien en tussen de struiken om verder te komen. Het is om 7:15 uur al druk aan het water en het aantal wild kampeerders overtreft het aantal op onze camping. De Fransen hebben een lang weekend vrij en ik verstoor de vissers met mijn getrappel langs de waterkant. Bij een privé stuk besluit ik naar de grote weg te gaan waar toevallig een andere loper me tegemoet komt. De man komt uit Normandie en is op vakantie in Le Salle, samen lopen we bergop richting Aiguines. Als hij weer richting Le Salle gaat ga ik nog 4km verder omhoog om via een landweg af te dalen naar de camping. Ik kom door een gebied waar geen geluiden van onze beschaving hoorbaar zijn (Vallon Jean Gav). Ik noem dit gebied de vallei der stilte. Via een oud lavendelveld, waarvan ik nog een struikje pluk, kom ik uiteindelijk na 1:46 uur boven bij de camping. We bezoeken de groots aangekondigde Brocante markt van Le Salle. Deze oude rommel markt is wel erg minimaal. In het toeristenbureau bekijken we foto's van het oude Le Salle dat nu op de bodem van het stuwmeer ligt. Het zwemmen in het meer wordt onderbroken door twee blusvliegtuigen die meermaals water komen tanken om een nabije brand te blussen. Er wordt een keer laag over het water gevlogen om de mensen te waarschuwen en vervolgens landen ze op het water om al glijdend water op te scheppen. Een bekend verhaal is dat van de duiker welke midden in een gebied waar een bosbrand had gewoed werd gevonden met zijn complete duikuitrusting. Niemand had in eerste instantie in de gaten wat een duiker midden in een bosgebied 50km van het water te zoeken had totdat de link met de waterscheppende vliegtuigen werd gelegd. 's Avonds zien we de rode redding helikopter bij de bergwand van de Canyon hangen om gestrande klimmers op te pikken.

9-juni-2003 Maandag
Via de brug Galetas gaat mijn looproute omhoog over de Col de l'Olivier ik zit nu op de NO of rechter rivier zijde van de Verdon. De bergen zorgen voor schaduw zodat ik nog geen last heb van de koperen ploert. Langs het huisje van de Kantonniers ga ik over de D952 verder richting La Palud. Ik kom tot Belvedère Mayreste op 808m, klim naar het uitkijkpunt, en gun me het mooie uitzicht over de Canyon. Ik zit op deze weg bij paaltje 32 (de nummering gaat op deze weg omlaag) en realiseer me dat ik vorig jaar nooit zo ver ben gekomen aan deze zijde van de rivier. De terugweg gaat een stuk sneller, het is wel even oppassen in de afdaling met de losse stenen. Met een baguette arriveer ik na 2:03 uur op de camping. Ik heb nu in 7dagen 13 uur en 20 minuten looptijd ca.148km afgelegd. Aan de bomen tegenover ons groeien kleine rode/zwarte zoete vruchten die op langwerpige frambozen lijken, hoe ze heten zou ik niet weten maar je blijft er van snoepen. Het is vandaag de warmste dag tot nu toe, maar het water van het meer en de schaduw van de bomen bij onze campingplaats zorgen voor verkoeling. In de namiddag schuiven onze motor buren (Gunter,Bernd en Robby) uit Duitsland aan voor wat verkoeling, schaduw verbroederd! We drinken vin rouge en bespreken de verschillen tussen Duitsland en Nederland en andere zaken die een vakantievierder zo bezig houden. Als tegen 19:30 uur de maag begint te knorren gaan we aan de slag om een vegetarische maaltijd te maken. Onze dochter Anouk meldt ons uit Limburg dat Daisy is gebeten door 4 honden maar geen uitwendige verwondingen heeft. Ze is net terug in Landgraaf van een dagje zee en het Pinkpop festival is dit jaar minder geslaagd.

10-juni-2003 Dinsdag
Via de oever langs het meer loop ik de GR99 omhoog naar Aiguines. Op de Route du Verdon ontdek ik het vervolg van de GR99. Op deze manier kan ik een aantal haarspeldbochten afsnijden maar dat betekent wel dat er flink geklommen moet worden. De route doet me denken aan het steile stuk bij Flegere waar de handen de benen moeten helpen tijdens de Cross du Mont Blanc. Op 1000m hoogte draai ik om en geniet van de imponerende natuur. Na bijna 2 uur ben ik terug aan het ontbijt. We maken vandaag een tocht rond het meer van St. Croix. In Bauduen treffen we onze motor buren op het terras. Voor de stuwdam rijden we via de N71 naar Baudinard waar we een wandeling maken naar de Chapelle de Notre Dame. Het pad voert ons bergop en we lopen van schaduwplek naar schaduwplek. Jenny loopt voorop maar komt snel terug lopen als ze een grote donkere hond alleen achter de volgende bocht op het pad ziet staan. Als ik op verkenning ga blijkt de hond niet eenzaam te zijn en zijn het 2 honden maar er is ook een madame bij de honden. Bovenop is er een mooi uitzicht over het meer. De weg naar Artignosc is half geblokkeerd met een bord deviation. Er zijn geen activiteiten te zien dus we rijden mooi volgens plan naar het dorp totdat we op een nog nieuw warm wegdek belanden. We hebben geluk dat het middag pauze is en de grote machines aan de kant staan. De banden plakken aan de weg en achter me zie ik een spoor waar we hebben gereden. Via St. Laurent rijden we naar Montagnac waar we in de smalle straatjes gelukkig geen tegenligger treffen. In Riez wordt de voorraad proviand weer op peil gebracht. In de ondergaande zon laten we ons de BBQ goed smaken.

11-juni-2003 Woensdag
Vannacht om 5:00 uur zijn de Duitse buren vertrokken. We zijn wakker geworden door het afbreken van hun tenten, hoewel ze dit rustig deden, en het starten van de zware motoren. Om 7:00 uur loopt mijn natuurlijke wekker af en ga ik op pad voor een rondje van 2 uur bergop. Ik haal op de klim van de Route du Verdon twee Engelse fietsers in die de complete tour willen fietsen. Ze zijn bang voor de warmte, duidelijk niet voldoende getraind en vragen advies. Ik vertel ze waar nog water te krijgen is en geef ze niet veel hoop. Jenny doet vandaag ons wasje en ik werk aan dit verslag. Het meer ligt er aanlokkelijk bij dus ik ga nu maar eens naar het water, hiervoor hoef ik niet ver te lopen. Zwemmen doe ik bijna nooit maar deze keer voelt het water zo lekker aan dat ik van het dagstrand naar de brug zwem en vervolgens nog een stukje van de Canyon verken. Als ik uit het water kom merk ik de vermoeidheid van deze tocht, de terugweg de ik al lopend. De blusvliegtuigen komen weer water pakken uit het meer voor een bosbrand richting La Salle. Mam meldt ons dat ook in Limburg de temperatuur naar 30 graden zal gaan.

12-juni-2003 Donderdag
Vandaag probeer ik hardlopend het punt (paaltje 35) te bereiken waar ik vorig jaar samen met Marc ook geweest ben. Ik ga gelijk vanaf de staanplaats op de camping bergop en dat valt niet mee als je net 5 minuten wakker bent. Via het pad Sentier Galetas klim ik door een gebied met veel gele brem en buxus. Het pad wordt nauwelijks gebruikt en de struiken overwoekeren de doorgang. De brem takken geselen mijn benen maar het is pas echt oppassen als er braamstruiken of naaldboompjes tussen staan. Zigzaggend klim ik door de bosjes voorbij Aiguines om uiteindelijk via een la Flegere helling bij de vangrails van de Route du Verdon uit te komen. De kuitspieren en achillespezen worden hier danig gerekt. Ik zit nu op de verharde weg en de schaduw is nu vervangen door de koperen ploert welke me vol te pakken heeft. Via de bron Source Vaumale (1190m) ga ik over de 1250m hoge top door naar paaltje 35. Hier staat de markering van Marc en mij van vorig jaar en ik zet er een kruisje bij. Ik heb er 1:13 uur klimmen opzitten en besluit aan de afdaling te beginnen waarbij ik bij de bron nog even stop voor een verfrissing. Op de rand van de waterbak ligt een bril, model "you never walk allone" Lee Towers. Blijkbaar is er hier iemand langs gekomen die het nu niet meer ziet zitten. Via de verharde weg daal ik 12km tot het meer. Na 2:11 uur beesten staat de gedekte ontbijttafel op me te wachten. Een 20cm lange fel groene hagedis, niet zo een klein exemplaar die in Maastricht als meest Noordelijke plaats van Europa tussen de stenen van de oude vestingwerken zitten, loopt onder mijn stoel door als ik met dit verhaal bezig ben, de natuur blijft hier boeien. Zonder water en schaduw is het vandaag niet uit te houden. We leven als god in Frankrijk, wat dat ook betekent.

13-juni-2003 Vrijdag
De eerste km's gaan deze ochtend moeizaam bergop. Het tempo ligt op iets meer dan wandelsnelheid en er zit weinig fut in. Is het de temperatuur van de afgelopen dagen waarop het lichaam zich instelt of toch maar eens wat dimmen? Na 400m klimmen naar Aiguines drink ik eens goed bij het waterpunt in het centrum en besluit om deze keer eens niet verder omhoog naar de Canyon te lopen maar de D19 te kiezen richting Aups. Hier is nog wat schaduw omdat de zon achter de hoge bergtoppen zit en de weg is nog vrij vlak. Ook deze weg gaat uiteindelijk omhoog en de zon krijgt vrij spel. Bij een bron koel ik hoofd en leden en krijg weer "goesting" om door te gaan. Ik loop tot 17km voor Aups en zit een stuk ten zuiden van Les Salles. Als ik naar beneden kijk zie ik rechts in de diepte het dorp liggen waar Marc en Jeannine vorig jaar op de camping zaten en het eiland in het meer is goed zichtbaar. De afdaling over de onverharde paden en losse stenen is een training voor de enkels en de bovenbenen moeten harde klappen op vangen ondanks dat ik probeer op de voorvoet te landen, na 1:53 uur ben ik weer terug bij af. Met deze hitte valt er overdag niet veel meer te doen dan een schaduwplek te zoeken, te rusten, lezen en wat verkoeling in het meer te zoeken. Tegen de avond zien we de parapenters landen welke met hun doekje en wat touwen van de berg zijn gesprongen.

14-juni-2003 Zaterdag
Vandaag loop ik gelijk vanuit mijn bed tegen de berg achter de camping omhoog door het bos met de striemende struiken. Als ik na 45 minuten beulen uit het ravijn over de vangrail kruip zit ik op de Route du Verdon. Na enkel haarspeldbochten zie ik een plat gereden slang op de weg liggen. Een plat gereden kikker noemen we een plikker een plat gereden slang noem ik voortaan een plang. Ik ga door tot het hoogste punt (1250m) van de Rive Gauche even voorbij Source Vaumale. Op de terugweg verfris ik mij bij de bron maar drinken durf ik niet omdat er laatst een dood vogeltje lag. De "you never walk allone - Lee Towers" bril is inmiddels door een fan meegenomen. Na ruim 2 uur is het aanvallen voor het ontbijt. Onze buurman krijgt een droevig telefoontje en gaat terug naar huis wegens een sterfgeval. We bezoeken het mooie dorp tegen de berg Moustiers St. Marie en wandelen door de smalle straatjes waar dit jaar overal kunst sculpturen zijn opgesteld. Hoog boven het dorp hangt van de ene rots naar de andere rots een ruim 200m lange ketting met in het midden een ster. De wandeling over de gladde stenen naar de kapel slaan we i.v.m. de hitte dit jaar maar over. We krijgen Duitse buren uit het voormalige Oost-Duitsland maar nu in Zuid-Duitsland wonen. Hij klaagt over het nog steeds heersend onderscheid 13 jaar na de val van de muur maar rijdt wel met een nieuwe auto, nieuwe speciale caravan met satelliet-tv waar hij ook nog een nieuwe motor uit rijdt. Ze komen voor hun grote vakantie, straks, nog even tussendoor voor 2 weken naar het zuiden en dat na met de Pasen 2 weken wunderbar over Corsica te hebben gereden. In de namiddag krijgen we ondanks de hoge temperatuur enkele regendruppels. Verkoeling brengt dit niet en na een mooie zonsondergang is het tijd voor een douche.

15-juni-2003 Zondag
Achter de brug Galetas klim ik omhoog naar de Rive Droite waar ik oog in oog kom te staan met een ree welke een paar meter hogerop tegen de berg staat. We kijken elkaar 10seconden stokstijf aan en dan kies de ree het reeenpad. Verder gaat de tocht langs het huisje van de Kantonniers. Op het bord zie ik dat er verderop een pad naar beneden moet zijn (Sentier du Pecheur). Ik volg het steile pad van de vissers omlaag in de kloof dat uiteindelijk bij het water zou moeten uitkomen. Mijn drinkfles is inmiddels leeg en ik heb er een uur opzitten als ik besluit om op mijn schrede terug te keren. Er moet stevig geklommen worden om weer in de bewoonde wereld terug te komen. Ik pluk nog wat gele droogbloemen voor dat ik na 1:46 uur op de camping arriveer. Op het dagstrand is het vandaag drukker door de Franse met weekend verlof. Onze buren uit Manosque vertrekken naar huis maar dat neemt een halve dag in beslag. De 2 families met de nodige spruiten en spullen zitten in een vouwwagen en een camper welke alleen maar gestart kan worden met behulp van hun 2e auto. Na veel pufpuf en broembroem keert de rust op de camping weder. Ik help nieuwkomers met het plaatsen van hun caravan en verneem dat ze afgelopen nacht een zwaar onweer bij Grenoble hebben gehad. Anouk belt me nog op om me te feliciteren met Papa-dag, ook Limburg heeft het warm.

16-juni-2003 Maandag
Langs de boorden van het meer, waar ik weer enkele slapers in de openlucht verrast, ga ik omhoog naar paaltje 32. Onderweg zie ik in een van de haarspeldbochten een plang (platte slang) van meer dan 50cm die gesneuveld is. Boven geniet ik van de omgeving en zie Lac St.Croix , het kleine meer en Moustiers St.Marie. Hier tussen ligt de camping waar Jos later verblijft. In de dennenboom in het ravijn peuzelt een eekhoorn aan een dennenappel. Op de terugweg kom ik weer langs de waterkant en liggen de buitenslapers in hun blote bonbast zich in de zon op te warmen. Na 1:51uur sta ik bij de bakker voor mijn baguette. De eerste 2 weken trainen zitten erop en met 14 trainingen heb ik in 27 uur het ongelofelijke aantal hoogtemeters van 7000 geklommen. Ons uitstapje brengt ons naar La Palud aan de rechter rivierzijde D952 waar de Route du Crette D23 begint. Er zitten een paar een richting stukken in de route en daarom kan het beste met de klok mee gereden worden. De panorama's in de diepe kloven zijn zeer indrukwekkend en dit is een aanrader voor iedereen die hier ooit in de buurt komt. We picknicken in de schaduw bij kletterend water. Terug in Palud maken we nog een extra rondje naar Chateauneuf en Rougon. Het pad wordt steeds smaller en steiler en we zijn blij dat we de enige zijn die op het idee zijn gekomen om hier te rijden. We zitten in een erg woest gebied maar onspannen is het niet door zijn vele bochten vlak langs ravijnen zonder muurtje ertussen. Uiteindelijk komen we op bekend terrein bij Point Sublime. Als we via de Rive Droite en Moustiers naar Riez rijden begint het te druppelen. De Intermarche voorziet ons van benzine, drank en proviand. Op de camping zorgt de ondergaande zon voor een aangename buiten avond.

17-juni-2003 Dinsdag
Gelijk vanuit het bed via het striemende pad omhoog valt in het begin altijd tegen. De littekens van de vorige exercitie zijn net hersteld als er weer een nieuwe aanslag op dezelfde plekken plaats vindt. Op de steile stukken oefen ik noodgedwongen het wandelen en op handen en voeten schravel ik uit het ravijn over de houten vangrail. Bij paaltje 33 staat het klokje boven het uur, is de drankfles leeg en de fut eruit. Tijd om aan de 50 minuten afdaling naar de camping te beginnen met een drankstop in Aiguines. Terwijl ik met dit verslag bezig ben zie ik op de helling voor me een Nederlander die met de auto naar boven wil rijden en hierbij zijn caravan verliest. De ramp zou niet te overzien zijn als de automatische rem van de caravan hier niet gefunctioneerd zou hebben. Na veel moeite wordt de caravan alsnog op de helling goed aangekoppeld. Het blijft ook vandaag warm en we luieren op de camping totdat de wind begint aan te wakkeren. De lucht ziet er dreigend uit en het onweer knalt er lustig op los zonder dat het regent. Van andere campinggasten horen we dat ze hagelstenen hebben gehad in La Palud 15km verderop. Als een etage lager enkele tentjes het loodje leggen beginnen we ook met de storm maatregelen. De grote voor en keukenluifel gaan naar binnen en de boel wordt nog eens extra vast gezet met wat tentharingen. Onze buren zijn naar St.Tropez en hun voortent ligt door de storm al half in elkaar als ik snel ook daar de boel veilig stel. Even snel als het begonnen is verdwijnt ook weer Jan de wind en met de zon vol aan de blauwe hemel BBQ we onder de inmiddels weer opgezette luifel. Van Mam vernemen we dat ze de buurt voorziet van onze aardbeien oogst.

18-juni-2003 Woensdag
Langs het dagstrand richting de brug kom ik op een geel gemarkeerd pad dat richting Moustiers gaat. Het eerste stuk loop ik achter de vangrail aan de kant van het meer maar dan wordt het interessanter want nu gaat de gele markering van de grote weg af richting water. Ik kom nu in een bosrijk gebied met veel schaduw, passeer een voetbalveld en een klein meer om vervolgens bij een oud rood roestige autowrak het pad te kruisen naar de camping van Jos. De gele markering brengt me nu door hoog gras richting dorp. De krekels hebben hier het hoogste woord en over een hekwerk kom ik op de Chemin Peyrengues. Als ik bij de richting aanwijzer Moustiers kom ga ik niet het smalle loopbruggetje over maar volg de Chemin. Ik kom nu aan de voet van de 16% helling richting St.Croix. Het bord dat het stijgingspercentage aangeeft is doorboord met een kogel. Toch niet een gefrustreerde fietser die niet boven gekomen is? Ik begin aan de weg met zijn vele haarspeldbochten en bij een stortplaats gaat het even omlaag en denk je dat je boven bent. Helaas dit is nog niet halverwege en het zwaarste stuk gaat nog komen. Door stoempend kom ik uiteindelijk boven en markeer het hoogste punt, eens kijken of Jos dit later terug vindt. Er is nu 1:05 uur voorbij sinds ik vertrokken ben van de camping, tijd voor de terugreis. In de afdaling kom ik een zwetende Fransoos? tegen die naar boven loopt. Hij roept naar mij dat ik het facile heb. Ik drink onderweg nog op een camping want mijn water is inmiddels op en na 2:08 uur ben ik terug bij af. We wandelen langs de boorden van het meer en het water is onstuimig door de lekkere bries. We komen tot een paar eenzame huizen als het pad stopt. Op de terugweg zwem ik nog even in het meer. Een straaljager vliegt laag over het water en net op het moment dat ik denk dat hij tegen de berg knalt maakt hij een bocht en vliegt op zijn zijde de smalle kloof van de Canyon in. Ik moet er niet aan denken wat er zou gebeuren als er een helikopter of deltavlieger van de andere kant om de hoek zou komen. Op de camping gaat het goed mis met een camper die op de helling een etage lager zijn watervoorraad bijvult maar vergeet de handrem aan te trekken. De wagen rolt rechts langs een hekwerk om vervolgens links tegen een verhoging tot stilstand te komen. Het loopt af met enkel materiaal schade. Onze Oost-Duitse buren hebben na hun motor tochtje naar Canne vandaag een rondje Barcelonette gedaan en het was weer wunderbar.

19-juni-2003 Donderdag
Na mijn training voor de bovenbenen op de Franse hurk-wc ga ik via het striemend pad omhoog. De stekelige jongens zijn me vandaag gunstig gezind en ik kom vrij ongeschonden via de Flegere helling uit het ravijn op de Route du Verdon. De vliegen zijn blijkbaar ook hier op vakantie, als ik omkijk wordt ik achtervolgt door een zwarte zwerm. Het ging allemaal wat moeizaam en bij paaltje 33 keer ik op mijn schreden terug. In mijn logboek staan deze vakantie al meer dan 8000 hoogte meters met 17 trainingen (362km) in bijna 33uur. Dat is bijna twee keer de Mont Blanc vanaf zee niveau op en af! Ik zal trachten om de komende dagen de trainingen wat te dimmen of een dag rust is misschien een idee. Het verzenden van een e-mail naar het thuisfront via de receptie van de camping had wat voeten in aarde maar uiteindelijk lukt het ondanks alle franse barrières. Vandaag houden we het makkelijk, kijken naar 4 blusvliegtuigen, veel lezen, zwemmen, luieren en PIZZA. Crit heeft mijn mail ontvangen en reageert via een bericht naar mijn GSM nummer.

20-juni-2003 Vrijdag
Vandaag loop ik een route die ook geschikt is voor Jos vanaf zijn camping. Vanaf onze camping, 200m voorbij de brug Galetas staat er een houten paal met gele markering naar de Col. Dit volgend kom je via een steile klim op de verharde weg (D952) van Palud naar Moustiers. Ga links en even later is er rechts van de weg een bron met koel helder water. De verharde weg voert door een naaldbos naar beneden en komt uiteindelijk op de T-splitsing waar je rechts richting Moustiers kunt. Ik steek de weg over naar Camping St.Clair om water te tanken en ga via Petit Lac naar de gele route richting meer. Het pad door de bosjes loopt parallel aan de grote weg en bied veel schaduw. Eerder liep ik via de gele route in de andere richting naar de camping van Jos. Vlak voor de brug waar ik omhoog begonnen ben tref ik dezelfde loper die ik eergisteren op de 16% helling in Moustiers zag. Het blijkt geen Fransoos te zijn maar de Nederlander Harry Kemperman uit Roosendaal. Ik informeer hem over de Limburgse Mergelland Marathon, we wisselen nog wat routes uit en vervolgen onze weg. Voor dat het echt warm wordt bezoeken we Aiguines hoog boven het meer, waar een kleine markt is en wandelen door de smalle straatjes en beklimmen diversen trappen. Er worden Provencaalse attributen voor thuis gekocht. Ik zoek verkoeling in het meer op deze door een zuidelijke föhn gewarmde dag en zwem een stuk de Canyon in. Het is top drukte op het water, wat moet dat in het hoog seizoen hier geven? Via een SMS bericht wens ik de SABIC wielrenners veel courage met de beklimming van de Mont Ventoux morgen.

21-juni-2003 Zaterdag
Vandaag heb ik na 18 dagen trainen de eerste rustdag gepland. We worden toch om 7 uur wakker en in de verte is er belgerinkel dat steeds heftiger wordt. Een schaapskudde van bijna 2000 stuks trekt langs de oever van het meer en passeert de camping. Ik loop naar beneden en al snel ben ik omringd door de blatende en grazende kudde. Het gras is gekortwiekt als de schapen verder trekken en als dank is het dagstrand bedekt met schapenkeutels. Lekker als enkele uren later de dagjes mensen hun handdoekje uitspreiden en zich afvragen wat die zachte zwarte bolletjes tussen de stenen zijn. We bezoeken de markt in Riez en Jenny koopt een mooie paarse blouse, op mijn aandringen, en een lavendel reukzakje voor mam. Met een gebraden kip keren we campingwaarts. Het is weer extreem warm en zelfs het water van het meer biedt weinig verkoeling.

22-juni-2003 Zondag
Het lijkt vandaag of ook de reeën met hun trainingstocht bezig zijn. Ze kruisen mijn striemend pad en steken de verharde weg van de Route du Verdon over. Klimmend tegen de helling zie ik aan de overkant van het ravijn een aantal jonge reeën omhoog huppelen waarbij er een stenen lawine naar beneden klettert. Vanuit de bosjes klinkt een angst aanjagend geluid. Het beste kan ik dat omschrijven als een woest blaffende hond maar dan veroorzaakt door een rundachtige. De Herpes de Provence (Tijm, Marjolein en Lavendel) ruiken lekker en geven energie als ik een handvol vermaal tussen mijn handen. Het is vandaag precies 1 week tot de 1e Mont Blanc Marathon en ik loop met aangepast tempo en oefen het wandelen op de steile stenige helling. De Cigals (krekels) hebben al het hoogste woord, dat betekent dat het al behoorlijk warm is op dit vroege tijdstip. Aan het water is het druk omdat ook de franse afkoeling komen zoeken bij het meer. Marc belt me om me nog eens aan de rustweek voor de marathon te laten denken.

23-juni-2003 Maandag
In een heel rustig tempo ga ik de helling bij de brug omhoog naar de Col. Ik loop op de N952 tot voorbij de cascade en het huis van de Kantonniers tot paal 35. Op de terugweg verfris ik me met het water dat van de helling af raast. Vlakbij de brug Galetas zie ik de markeringen voor de 3 daagse hardloop wedstrijd die dit weekend vanuit Aiguines wordt gehouden. De Trail du Verdon gaat in 3 etappes over 120km geitenpaden en vaak nog slechter dan dat. Ik loop/wandel/klim een stukje van de gemarkeerde route en kom na 1:26 uur boven aan de camping uit. Onze nieuwe buurman op de camping gaat lopen als ik al gewassen aan het ontbijt zit. Alle weken heb ik nog geen loopmaatje hier gevonden en net nu ik met de rustweek bezig ben staat er een loper naast ons, Anton en Iekje uit Deventer.

24-juni-2003 Dinsdag
Een rustdag was de planning voor vandaag maar als ik Anton zijn loopspullen zie aantrekken besluit ik toch maar even met hem mee te lopen. Ik wijs hem de route langs het meer en vervolgens een stukje omhoog richting Aiguines. Via de stille vallei keren we na 40 minuten terug naar de camping. Het gaat Anton, die nog geen jaar loopt, makkelijk af. We keuvelen nog wat na over het loopgebeuren en het is duidelijk dat het loopvirus hem ook te pakken heeft. Het vakantie gevoel in onze laatste week is nu optimaal en de omstandigheden zijn perfect. We zijn compleet onthaast, niets hoeft, alles mag dus ook luieren, lezen, zwemmen en slapen. Onze schattepie Anouk houdt ons op de hoogte van haar vakantie in Turkije.

25-juni-2003 Woensdag
Het lopen met de enthousiaste Anton krijgt vandaag een vervolg. We gaan naar Aiguines in een rustig tempo omhoog en ondanks een kleine inzinking kan hij de klim van 400m zonder te wandelen volhouden. Naar 1:21 uur, via de stille vallei, zijn we weer terug op de camping. Riez wordt de laatste keer bezocht om inkopen te doen en voor zijn markt. De hittegolf houdt nog steeds aan maar in de schaduw van onze boom en in het water is het aangenaam. Mam informeert of we het nog uithouden met alle verhalen in de media over hoge temperaturen.

26-juni-2003 Donderdag
Met schapen gemekker, honden geblaf en belgeluiden worden we wakker terwijl het buiten nog donker is. De schaapsherders zijn weer op pad met hun kudde en trekken voorbij de camping. We proberen weer te slapen en wat langer te blijven liggen op deze rustdag. De koperen ploert blijft ook vandaag gloeien en ik lees in de Runners hoe de ideale marathon voorbereiding in de laatste week zou moeten zijn. Met onze Nederlandse buren op bezoek wordt het vocht gehalte op peil gehouden en bespreken we ons wel en wee.

27-juni-2003 Vrijdag
Met Anton ga ik via het striemend pad naar Aiguines om te kijken of we daar meer info over de Trail du Verdon kunnen krijgen. We hebben de markeringen van deze 3 daagse loop wedstrijd over ruim 100km gezien maar weten niet wanneer de start is. Als we in Aiguines aankomen vernemen we dat de lopers om 6:00 uur 's morgens vertrokken zijn en de wedstrijd op donderdag, vrijdag en zaterdag wordt gehouden. Vandaag wordt er ingepakt en de voorbereidingen getroffen voor onze reis morgen naar Chamonix. Alles wat we niet meer nodig hebben wordt gekuisd en gaat in dozen en zakken. Vanmiddag heeft Iekje haar luchtdoop, ze gaat met een parapenter vliegen en een lange wens gaat in vervulling. We hebben er de nodige grappen over gemaakt maar vinden het knap dat ze dit durft. De zonneluifel wordt 's avonds ingepakt en we drinken met de buren nog een lekkere borrel om dit mooie gedeelte van onze vakantie af te sluiten.

28-jun-2003 Zaterdag
We zijn om 6:30uur al wakker en beginnen met het losmaken van de tentharingen en inklappen van de vouwwagen. Na een goed ontbijt bij de gastvrije buren (Anton en Iekje Stolte) zetten we koers richting de Haut Alpes. In Sisteron belanden we in in file en de temperatuur begint met de koperen ploert aan de hemel al op te lopen. De autoweg bij Grenoble heeft i.v.m. de luchtvervuiling een max. snelheid van 70km en dat schiet ook al niet op. De grootste tegenvaller komt als we van Albertville naar Chamonix tot 2 keer een omleiding krijgen die ons via een smalle weg hoog in de bergen brengt. Jenny zit achter het stuur en even wisselen lukt niet. Na 9 uur reizen en duizend bochten kunnen we eindelijk in het hotel onder de douche. De andere lopers van het Runningteam treffen we in het restaurant waar we weer op krachten komen.

29-jun-2003 Zondag
D-day met deelname van Jogger Jo aan de eerste Mont Blanc Marathon (42,2km)
Klik hier voor mijn wedstrijd verslag van de Mont Blanc Marathon.

30-jun-2003 Maandag
Na het ontbijt vertrekken we om 9:00 uur huiswaarts. De rit verloopt zonder problemen en om 20:00 uur zijn we weer gezond thuis.

In totaal liep ik deze vakantie met 24 trainingen 11850 hoogtemeters in 45 uur over een afstand van 490km.

E-mail reacties op het vakantie verslag

Bericht uit Limburg van ANOUK stilo1@tiscali.nl naar campinglegaletas@aol.com
Hallo Pap en Mam, Jogger Jo Schoonbroodt no. 106

Ik heb jullie vakantiedagboek ontvangen. De vorige heb ik (nog) niet gekregen. Jullie hebben al het nodige meegemaakt lees ik en ook al de nodige kilometers afgelegd!!! En ik zou geen goede dochter zijn als ik pap niet even zou waarschuwen: "Pap, doe je wel voorzichtig. Plikkers en plangen doen je niks, net zo min als wilde plijnen en pleeën (?). Maar denk wel aan alles wat wel leeft. (en dat ben jij ook!!!) Dus een beetje aan je rikketikje en zo denken." Zo genoeg gepreekt. En mam, geniet je nog steeds van de mooie tent. Of mag ik geen tent meer zeggen. Hebben jullie er nu een sjiekere naam voor?
Hier is alles in volle gang voor de vakantie. Daisy is al bij Oma, de vogel staat met het koffertje klaar om naar Ellen te gaan en de ijskast is leeg. Het koffer is gepakt, dus ik ga dadelijk nog even met de zuiger door de kamer en dan is het goed geweest. Dan ga ik lekker in bad en alles scrubben en schuren zodat ik mooi (en een kilo lichter, scheelt weer wat voor de piloot met vliegen!) naar Turkije ga. Mario gaat vanavond na het werk Ben en Esther ophalen en dan gaan we bij de ouders van Mario eten. We willen om 21.00 uur graag in bed liggen, zodat we nog een beetje kunnen rusten. (Ben en Esther blijven slapen) Om ongeveer 2.00 uur vertrekken we met de auto naar Schiphol. En, als alles goed gaat, vertrekt het vliegtuig om 6.10 uur en zullen we om 10.30 uur (lokale tijd) landen. Als jullie de telefoon aan zetten zaterdag, bel ik even als we aangekomen zijn. Ik weet niet wanneer jullie deze mail lezen en of hij goed aankomt, maar ik bel jullie vanavond nog even.
Heel veel lieve groetjes, en dikke kussen van Mario en mij. Tot bellus!!

From: Brouwer, Jos
Sent: donderdag 19 juni 2003 14:14

Ha die Jenny en Jo,

Bedankt voor het uitgebreide vakantieverslag. Ik zal nu vanavond heel lang moeten doorwerken, want het nam wat tijd in beslag om dit te lezen. Ik las dat jullie op 10 juni naar Artignosc zijn gegaan en vandaar naar St.Laurent du Verdon. Het is inmiddels 22 jaar geleden dat ik voor het eerst naar deze streek ging
met Anjella en dat was op de camping Municipal in Artignosc. Het is de camping die ligt net voor de brug op de weg van Artignosc naar St. Laurent. Daar zijn we een paar keer geweest en de jaren daarna zijn we naar de camping geweest van St. Laurent du Verdon. Ook hier ben je langs gereden. Deze ligt op het weggetje van St. Laurent naar Montagnac (La Farigoulette of zoiets heet die camping). Deze camping ligt aan een meer wat is ontstaan even na de stuwdam. Dit meer is over het algemeen vreselijk koud.
Ik zal op zoek gaan in de maand Juli naar je markeringspunt en ik wens jullie vanaf deze plaats een hele prettige voortzetting van de vakantie. Geniet met volle teugen van al het moois en lekkers!!!

Groet, Jos Brouwer

Hallo Jo,

Nadat ik je vakantie verslag had gelezen en afsloot, kreeg ik een menu met felicitaties omdat ik de 10.000.000 ste bezoeker was van Tripod. Als ik een bepaald telefoonnummer belde binnen 150 sec. kreeg ik € 2002,-. Helaas was het telefoonnummer niet bereikbaar, anders had ik dat bedrag graag aan je willen overmaken, als bijdrage in de kosten van je vakantie, je nieuwe Camp-let, de blouse van Jenny en als beloning voor je prestaties op de Mont Blanc. (of misschien voor een goede massagekuur) Helaas, maar toch wil ik je belonen. Bij deze wordt je dan ook uitgenodigd voor een BBQ avond met plangen,pherten,pkippen en pikkervlees. Na de nodige alcoholische dranken mag je weer zoals vanouds boven op de tafel gaan staan en wordt je gepast gehuldigd. Onder de voorwaarde dat je de broek omhoog houdt anders wordt je door Jenny (met de losse handjes) met de nieuwe blouse om de oren geslagen.

Groetjes
Al oet Aelse

Jogger Jo Schoonbroodt Http://run.to/jogger