ATLETIEK Nog maar amper zes maanden geleden bevallen zijn en je dan al mogen kronen tot winnares van Nederlands zwaarste marathon. Het overkwam Inge van Bergen gistermiddag in Meerssen. Dat het Maastrichtse lichtgewicht ook nog eens op een vijfde plek eindigde in het totaalklassement en een parcoursrecord vestigde, maakte haar prestatie alleen maar indrukwekkender. Vriend Jean Herpers maakte het feest helemaal compleet door net als vorig jaar te winnen bij de mannen.

Doorsnee kun je het gezin Herpers-Van Bergen moeilijk noemen. Waar de gemiddelde Nederlander op zondagmiddag het liefst op de koffie gaat bij familie of vrienden, trekken Jean Herpers en Inge van Bergen liefst de loopschoenen aan om de Zuid-Limburgse heuvels te bestormen. Van snelle tijden ligt het duo niet wakker.

Klauteren en dalen, dat is hun lieve lust en leven. Spreek ze dan ook niet van snelle stadsmarathons als Rotterdam en Londen, want daar vinden ze geen moer aan. Neen, dan maar de Mergelland Marathon. Lekker raggen onder een loden zon en na afloop nog een bos bloemen en een gevulde enveloppe op de koop toe. Van een leien dakje liep het gisteren nochtans niet voor Herpers.

Toen hij al na vijf kilometer het hazenpad koos en halverwege een voorsprong had van meer dan twee minuten op achtervolgers Wichard De Benis en Roger Jaspers, leek er nog geen vuiltje aan de lucht. Totdat Herpers steeds vaker naar zijn hamstrings tastte en het tempo zienderogen zakte.

Achtervolger Roger Jaspers - Wichard De Benis was inmiddels de beruchte man met de hamer tegen gekomen - kreeg Herpers in het vizier en knabbelde in zijn bekende schokschouderende stijl elke kilometer enkele seconden van zijn achterstand af. Herpers hield echter stand en won in een tijd van 2.50.47.

Ondanks de wat tegenvallende tijd - hij was vorig jaar in identieke omstandigheden acht minuten sneller - toont een uitgeputte Herpers zich na de finish best tevreden. "Ik heb me helemaal niet voorbereid op deze wedstrijd. Inge en ik hadden erop gerekend dat we vandaag zouden starten in het WK berglopen. Jammer genoeg heeft geen enkele Nederlander voldaan aan de strenge selectiecriteria. Maar ach, wat maakt het uit? Een mooie marathon voor eigen publiek winnen is ook leuk hoor.'

Toch mag Herpers een bedankbriefje sturen naar de Nederlandse ambassade in Algerije. Die zorgde er namelijk voor dat de vijf aangekondigde Algerijnen die Herpers het vuur aan de schenen hadden moeten leggen geen reisvisum kregen. "Dit is een van de weinige wedstrijden waarin Limburgers onder elkaar kunnen uitvechten wie de sterkste is.', lacht Herpers.

En weg strompelt de kaalgeschoren Kimbriaan. Op zoek naar zijn vriendin Inge van Bergen die amper tien minuten na hem als eerste de vrouw over de finish komt. Als de verliefde berggeiten elkaar eindelijk gevonden hebben, roept Herpers: "Wat heb jij gelopen zeg. Je zit verdomme maar tien minuten achter me. Geweldig.'

Inderdaad, de oscar van de dag behoort toe aan Inge van Bergen. Slechts vier mannen voor je moeten dulden en ook nog eens het parcoursrecord verpulveren, ga er maar aan staan. Van Bergen zelf snapt ook niet waar haar frêle lijf die macht vandaan haalt.

"Dat ik zo snel na mijn bevalling weer op mijn oude niveau zou lopen, had ik niet verwacht. Van trainingsschema's heb ik me laatste maanden niks aangetrokken. Lekker op mijn gevoel gelopen. Misschien moet ik me eens gaan bezinnen en de zaken wat serieuzer aanpakken. Wie weet wat er dan nog in het mandje zit?'

maandag, 11 september 2000