Met de ouwe stomp op stap
De weersvoorspelling voor de Mergelland Marathon leek wat op die voor de DSM
Classic. Ook de ervaring was het zelfde, het klopte mooi niet. Maar daar waar
het bij de Classic bakken uit de hemel goot terwijl ik graag in een warm
zonnetje fiets, was het nu een warm zonnetje terwijl ik graag de marathon in een
verkoelend buitje loop. De achtergrond is dat de verkoeling bij fietsen door de
windsnelheid groter is dan bij het lopen en drinken bij het lopen minder goed
gaat dan bij het fietsen. Ergo lopen in een zomers zonnetje betekent een tandje
terug en meer drinken dan normaal.
Bij de start was dit echter geen onderwerp van gesprek en onderweg heb ik menigeen te vergeefs aangeraden meer te drinken. De gevolgen waren een slagveld zoals ik zelden heb gezien. Het was in mijn waarneming zelfs erger dan drie jaar geleden ondanks dat het niet extreem warm was. Denkelijk is de combinatie warmte, luchtvochtigheid en weinig wind de oorzaak daarvan.
De commotie bij de start over de splitsing tussen atleten en recreanten heb
ik volledig gemist en dus kon ik voor de prijzen gaan die mij door de splitsing
nooit zouden toevallen. Mijn persoonlijk doel was om ook de 4e marathon van dit
jaar binnen de 4 h. te lopen. Normaal gesproken een haalbaar doel gezien de
goede voorbereiding.
Na 3 km wist ik het echter al: "Mission impossible". De groep rond mij
heen deelde de mening nog niet en liep zelfs fluks weg maar ik heb ze allemaal
nog voor de 35 km teruggezien en ingehaald of bij de 25 km zien stoppen.
Ik voelde mij voortreffelijk en na het op stoom komen had ik lekker lopend
nog een krap zicht op mijn doel. Goed voelen en lekker lopen is evenwel nog niet
snel lopen zoals ik achteraf in de grafiek waarnam. De eerste ronde heb ik eerst
Leny en Anne in een bijpratend gesprek achter mij gelaten. Jos V. kwam ik iets
eerder dan verwacht in Genzon voorbij maar dat kwam denkelijk door de dame waar
hij mee opliep.
In de klim na het Ravensbos trof ik verder een goedgemutst etende Gerrie aan die
wel met veel doorzettingsvermogen loopt maar in tegenstelling tot bij het
fietsen daar geen groot mes op kan zetten vanwege zijn knieën. Kamal trof ik
niet en dat verbaasde mij ook niet. In de Classic zag ik al dat hij, verlost van
zijn achillis leed, veel gedaan heeft en in een groeiende vorm verkeert.
Bij het verglijden van de 2e ronde temperde wat wolkjes de zon en blies een zacht windje tegen. Dat was het moment om de gespaarde energie om te zetten in arbeid. De laatste 7 km liepen makkelijk en snel(ler). De afdaling van de korte Raarberg kon nog met volle belasting op de dijen genomen worden en onbedoeld haalde ik bij de finish Martin nog bij, die juist achter Karel was geëindigd. Goed beschouwd had ik achteraf bekeken de beuk er in moeten zetten maar als coach moet je de pupillen sparen.
De rest was een aangenaam samenzijn met wat nawerkende commotie. Ik heb daar wat sussende woorden over. De organisatie was vanuit mijn waarneming gezien best goed. De filter is dat ik weet wat er allemaal aan de pas komt. Politie, Brandweer, Vergunningen, Subsidies enz., enz. De organisatie draait daarbij op een paar goedwillende vrijwilligers die e.e.a. hobbymatig regelen. Soms verstarren dan zaken zoals die zijn gepasseerd. De kunst van organisaties is om positief in te blijven spelen op wensen van lopers, de kunst van lopers is begrip te hebben voor organisaties en problemen positief terug te koppelen.
De naweeën bleken maandag minimaal. Wat stram, geen spierpijn en geen traumaverschijnselen in de knieën. Donderdag weer eens bewegen en zaterdag normaal aan de bak.
Intussen heb ik begrepen dat ik vanwege de uitvallers bij de eerste helft ben geëindigd en dat ik eerder minder dan meer dan de grote vedetten heb ingeleverd. Dit verzacht het knagen aan mijn ego door het niet halen van de 4 h.
Simon Blok